Η μελέτη του διαλόγου μεταξύ εμπειρικής πραγματικότητας και Τέχνης κατά τον 20ό αιώνα -υπό το πρίσμα της κυριολεκτικής «προσθήκης» της πρώτης στην καλλιτεχνική δημιουργία- αποτελεί ομολογουμένως ανεξάντλητο επιστημονικό εγχείρημα και συνδέεται σαφέστατα τόσο με την χρήση υλικών διαφορετικών από εκείνα της παραδοσιακής ζωγραφικής και γλυπτικής (σε πρώτο επίπεδο), όσο και με την εισβολή του βιομηχανικού –κυρίως- αντικειμένου στον χώρο της Τέχνης (σε δεύτερο επίπεδο).